زندگی پیکار نیست، بازی است
زیرا آنچه آدمی بکارد همان را درو خواهد کرد،
چه خوب، چه بد
قوه تخیل در بازی زندگی نقشی عمده دارد
برای پیروزی در بازی زندگی...
باید قوه تخیل را آموزش دهیم
که تنها نیکی را در ذهن تصویر کند
زیرا آنچه آدمی عمیقاً در خیال خود احساس کند
یا در تخلیش به روشنی مجسم نماید
بر ذهن نیمه هشیار (ضمیر ناخودآگاه) اثر می‌گذارد
و موبه‌مو در صحنه زندگی‌اش ظاهر می‌شود
تخیل را قیچی ذهن خوانده‌اند
این قیچی شبانه روز در حال بریدن تصاویر است
پس بپائید تا همه صفحه‌های کهنه نامطلوب
و آن صفحه‌های زندگی را که میل نداریم نگه داریم،
در ذهن نیمه‌هشیار بشکنیم
و صفحه‌های زیبا و تازه بسازیم...